De laatste jaren is er veel geschreven over het stellen van eisen aan voorkomen werknemer. Denk hierbij aan bijvoorbeeld het dragen van werkkleding, een hoofddeksel of –doek. Maar ook de haardracht, het wel of niet hebben van zichtbare versieringen en accessoires. Kortom het gehele plaatje.
Bescherming uitoefening van de grondrechten van de werknemer
Als werkgever mag u kledingvoorschriften en eisen aan voorkomen werknemers stellen. Dit ondanks dat deze een inbreuk zijn op de uitoefening van de grondrechten van de werknemer. Grondrechten zijn bijvoorbeeld het recht op vrijheid van meningsuiting, bescherming van de persoonlijke levenssfeer, gelijke behandeling en vrijheid van godsdienst. Maar ook in het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens waarin is vastgelegd dat het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer zich ook uitstrekt tot de werkplek.
Neerleggen van kledingvoorschriften
Het stellen van kledingvoorschriften en andere eisen aan het voorkomen werknemers vallen onder de aanwijzingsbevoegdheid van de werkgever. Ze kunnen worden gezien als arbeidsvoorwaarden als er onderling afspraken over zijn gemaakt. Dit kan in de cao of arbeidsovereenkomst schriftelijk zijn vastgelegd. Bij het opstellen van de kledingvoorschriften en/of eisen aan het uiterlijk, dient de werkgever altijd op te passen voor onderscheid / discriminatie. Daarnaast moet de werkgever altijd opletten dat het hebben van een kledingvoorschrift wel redelijk en billijk is. Denk hierbij aan het onnodig op kosten jagen van medewerkers voor niet functie verlangde gepaste kleding.
Neutrale of gepaste kleding
De werkgever mag dus eisen aan voorkomen van de werknemer stellen. Een voorbeeld hiervan is het beperken van het dragen van gepaste kleding. En dan alleen tijdens werktijd en bij uitoefening van de functie. Hierbij is wel belangrijk dat de werkgever binnen redelijke grenzen blijft. En moet de inbreuk op uitoefening van de grondrechten zoveel mogelijk vermeden worden. Maar in ieder geval wel zo beperkt mogelijk te houden. Er is sprake van gepaste kleding als dit eerder gewenst, dan nodig is. En dat deze wel geschikt is om in de vrije tijd te gebruiken. Dit terwijl werkkleding dat niet is.
Werkkleding
Werkkleding is kleding die nodig is voor het werk dat de medewerker uitvoert. En dat redelijkerwijs niet geschikt is om in de vrije tijd te dragen. Werkkleding is vaak bedrijfskleding en voorzien van een logo / kleurkenmerken. Maar denk ook aan verplichte veiligheidskleding (zoals bijvoorbeeld hoofd-, oog- en oorbescherming). De medewerker dient de werkkleding enkel te gebruiken zoals dat is vastgelegd in de voorschriften. In sommige gevallen kunnen de eisen aan het voorkomen zelfs zijn opgenomen als beding in de arbeidsovereenkomst. Als de werkgever eisen aan voorkomen neerlegt, zal deze ook voor de kleding moeten zorgen. Behalve als er anders is bepaalt. Of dat het in de bedrijfstak gebruikelijk is dat de medewerker zelf voor deze kleding zorgt.
Let op, het verstrekken van werkkleding is niet belast met loonbelasting en premies als aan de volgende voorwaarden wordt voldaan:
• Dat de werknemer de kleding niet meer naar huis neemt, of
• En de kleding niet geschikt is voor privé gebruik, of
• De kleding (wel geschikt is voor privé gebruik, maar) voorzien is van het logo of de naam van de werkgever, die groter afgebeeld is dan 70 cm2.
